Meerdere boventallige tanden zijn zeldzaam bij personen zonder andere geassocieerde ziekten of syndromen. De aandoeningen die gewoonlijk worden geassocieerd met een verhoogde prevalentie van boventallige tanden zijn onder meer een gespleten lip en gehemelte, cleidocraniale dysplasie cleidocraniale dysplasie Cleidocraniale dysostose is een algemene skeletaandoening zo genoemd naar het sleutelbeen (cleido-) en schedelmisvormingen die mensen met het vaak hebben. Mensen met de aandoening presenteren zich meestal met een pijnloze zwelling in het gebied van de sleutelbeenderen op 2-3 jaar oud. https://en.wikipedia.org › wiki › Cleidocranial_dysostosis
Cleidocraniale dysostose - Wikipedia
(afb.1), en syndroom van Gardner Syndroom van Gardner Het syndroom van Gardner bestaat uit adenomateuze poliepen van het maagdarmkanaal, desmoïdtumoren, osteomen, epidermoïde cysten, lipomen, gebitsafwijkingen en periampullaire carcinomen. https://en.wikipedia.org › wiki › Gardner's_syndroom
syndroom van Gardner - Wikipedia
Wat is de oorzaak van overtollige tanden?
De oorzaken van overtollige tanden zijn onzeker, hoewel factoren die kunnen bijdragen aan hun uiterlijk zijn onder meer genetica, overactiviteit van de tandlamina (cellen die de tandontwikkeling initiëren), ziekteprocessen, en atavisme (het opnieuw verschijnen van een eigenschap die vanwege evolutie niet meer gebruikelijk is).
Wat is het meest voorkomende type boventallige tand?
De conische die een kleine pin-vormige tand is, is de meest voorkomende overtallige gevonden in het blijvende gebit en presenteert zich gewoonlijk tussen de bovenkaak centrale snijtanden als een mesiodens.
Wat is een paramolair?
Paramolair is een boventallige kies, meestal klein en rudimentair, meestal buccaal of palataal gelegen aan een van de maxillaire kiezen. Paramolair is een ontwikkelingsafwijking en er wordt beweerd dat het voortkomt uit een combinatie van genetische en omgevingsfactoren.
Is er een reële toename van het aantal overtallige tanden?
[14] Overtallige tanden zijn gemeld in zowel het melkgebit als het blijvende gebit; echter, een hogere incidentie van de afwijking wordt opgemerkt in het permanente gebitDe prevalentie in het permanente gebit varieert dus van 0,5 tot 3,8% in vergelijking met een prevalentie van 0,3-0,6% in het primaire gebit.
