In een paper gepubliceerd in Biology Letters, hebben de onderzoekers aangetoond dat de uitgestorven thylacine een eenzaam roofdier in hinderlaag-stijl was Die jachtbenadering scheidt thylacines van wolven en andere grote hondachtigen, of hondachtige soorten die in roedels jagen en hun prooi over het algemeen over enige afstand achtervolgen.
Leiden Tasmaanse tijgers in roedels?
De Thylacine jaagde alleen of in paren en voornamelijk 's nachts. Thylacines gaven de voorkeur aan kangoeroes en andere buideldieren, kleine knaagdieren en vogels. Ze zouden na de Europese kolonisatie op schapen en pluimvee hebben gejaagd, hoewel de omvang hiervan vrijwel zeker overdreven was.
Had Tasmaanse tijgers buidels?
De vrouwelijke thylacine had een buidel met vier spenen, maar in tegenstelling tot veel andere buideldieren, ging de buidel open naar de achterkant van zijn lichaam. Mannetjes hadden een scrotumzak, uniek onder de Australische buideldieren, waarin ze hun scrotumzak konden terugtrekken voor bescherming.
Waar leefde de thylacine van nature?
De gefossiliseerde overblijfselen van thylacines zijn gevonden in Papoea-Nieuw-Guinea, op het hele Australische vasteland en Tasmanië Een aantal factoren, waaronder de introductie van de dingo, hebben geleid tot het uitsterven van de thylacine in alle gebieden behalve Tasmanië ongeveer 2000 jaar geleden.
Zijn thylacines solitair?
Door de botten van de thylacine te bestuderen, konden wetenschappers van de Brown University in de VS vaststellen dat de thylacine een eenzaam, hinderlaagachtig roofdier was - net als een kat. … Deze toegenomen hoeveelheid arm- en pootbewegingen zou de "Tasmaanse tijger" hebben geholpen zijn prooi te onderwerpen na een hinderlaag.
