(cursief)Latijn. (gebruikt met een enkelvoudig werkwoord) goede trouw; afwezigheid van fraude of bedrog; de staat van zijn precies zoals beweringen of schijn aangeeft: de bonafide van dit contract staat ter discussie. Vergelijk malafides.
Hoe zeg je bonafide?
"Bona fides", de versie van het zelfstandig naamwoord, kwam halverwege de 19e eeuw in het Engels. (De gebruikelijke uitspraak, zowel in de VS als in het VK, is boh-nuh-FYE-deez. Amerikaanse woordenboeken accepteren echter ook een minder gebruikelijke variatie met drie lettergrepen waarvan het einde rijmt met "getijden".)
Hoe gebruik je bonafides in een zin?
Bona fides zinsvoorbeeld
Haar eerste taak is om de bonafides te controleren van een man die uit het niets is verschenen en beweert de vader van een meisje te zijn. Ik schrijf dit om mijn bonafide vertrouwen te vestigen als iemand die echt om lekker eten geeft.
Wat betekent de uitdrukking bonafides?
Bona fide betekent " te goeder trouw" in het Latijn. Wanneer toegepast op zakelijke deals en dergelijke, benadrukt het de afwezigheid van fraude of bedrog. … Bonafide heeft ook het zelfstandig naamwoord vorm bonafides; wanneer iemand vraagt naar de bonafides van iemand anders, betekent dit meestal bewijs van hun kwalificaties of prestaties.
Is bonafides Latijn?
De OED maakt duidelijk dat bonafide in het Latijn, simpelweg, "te goeder trouw" betekent. Het gaat verder met te zeggen dat sommige Engelssprekenden "ten onrechte" aannemen dat bonafide (wat in het Latijn eigenlijk "te goeder trouw" betekent) is een zelfstandig naamwoord in het enkelvoud en bona fides is het meervoud ervan; het vroegste citaat dat de OED geeft voor het schijnbaar meervoudige gebruik …
