Goudkoorts Het leven van de mijnwerker. Negenenveertigers haastten zich naar Californië met visioenen van gouden belofte, maar ze ontdekten een harde realiteit. Het leven in de goudvelden stelde de mijnwerker bloot aan eenzaamheid en heimwee, isolement en fysiek gevaar, slecht voedsel en ziekte, en zelfs de dood Bovenal was mijnbouw hard werken.
Hoe was het leven op het goudveld?
De levensomstandigheden waren krap, en er was weinig comfort bij de opgravingen. Omdat de alluviale mijnbouw het eens zo heldere kreekwater vertroebelde, was schoon drinkbaar water moeilijk te vinden. Vaak werd vers water naar de opgravingen gebracht en per emmer verkocht. Verse groenten en fruit waren schaars en kostten veel.
Hoe was het leven op de goudvelden voor Chinezen?
Chinese goudzoekers werden gediscrimineerd en vaak gemeden door Europeanen Ondanks dit hakten ze levens in dit vreemde nieuwe land. De Chinezen namen vele wegen naar de goudvelden. Ze lieten markeringen, tuinen, putten en plaatsnamen achter, waarvan sommige nog steeds in het landschap te zien zijn.
Wat voor voedsel aten de goudzoekers?
Het hoofdvoedsel van de vroege goudvelden was vleesstoofpot en demper. Schapenvlees is het vlees van oudere schapen, iets taaier dan het vlees waar we tegenwoordig van genieten.
Hoe was het leven vóór de goudkoorts?
Vóór de goudkoorts woonden slechts ongeveer 14.000 niet-inheemse Amerikanen in Californië. Dit veranderde al snel. In 1848 kwamen er ongeveer 6.000 mensen aan en in 1849 kwamen er ongeveer 90.000 mensen aan om op goud te jagen. Deze mensen werden de Negenenveertig genoemd.
