In de meeste eenzaadlobbigen en sommige tweezaadlobbige zaden blijft de voedselreserve in het endosperm. Ze staan bekend als endospermische of eiwithoudende zaden, bijvoorbeeld maïs, tarwe, ricinus, kokosnoot, gerst, rubber. … Ze worden niet-endospermische of exalbuminezaden genoemd.
Is castor een eenzaadlobbige of tweezaadlobbige?
De zaden van zowel erwten als castor zijn tweezaadlobbige zaden terwijl maïszaden eenzaadlobbige zijn. Binnen het zaad van een plant is een zaadlob een belangrijk onderdeel van het embryo. Het wordt gedefinieerd als het embryonale blad in zaaddragende planten.
Heeft castor endosperm?
Eiwitlichamen in het endosperm van ricinuszaden (Ricinus communis L.) bevatten fytinegloboïden en eiwitkristalloïden ingebed in een amorfe eiwitachtige matrix…. Toevoeging van water aan eiwitlichamen in glycerol veroorzaakte het oplossen van de matrix en het vrijkomen van de globoïden en kristalloïden.
Welk eenzaadlobbige zaad is niet-endospermisch?
Tarwe, castor, erwt en aardnoot zijn allemaal voorbeelden van ex-eiwithoudende zaden.
Is castor een exalbumineus zaad?
Sommige exalbuminezaden zijn bonen, erwt, eik, walnoot, pompoen, zonnebloem en radijs. Zaden met een endosperm op de vervaldag worden albuminezaden genoemd. De meeste eenzaadlobbigen (bijv. grassen en palmen) en veel tweezaadlobbigen (bijv. paranoot en ricinuszaad) hebben eiwithoudende zaden.
