zelfstandig naamwoord, meervoud ob·scu·ri·ties. de staat of kwaliteit van obscuur zijn. de toestand om onbekend te zijn: hij leefde jarenlang in de vergetelheid voordat hij werd geprezen.
Kan obscuur een bijvoeglijk naamwoord zijn?
adjectief, ob·scur·er, ob·scur·est. (van betekenis) niet duidelijk of duidelijk; dubbelzinnig, vaag of onzeker: een onduidelijke zin in het contract. niet duidelijk voor het begrip; moeilijk waar te nemen: obscure motivaties.
Is obscure een bijwoord?
-obscurely bijwoordVoorbeelden uit het Corpusobscure• De voorgestelde regelingen zijn echter nogal obscure. De kunst van Best is excentriek en obscuur.
Kan een persoon obscuur zijn?
Obscurity is onbekend of moeilijk te begrijpen. Een persoon die niet beroemd is en die maar weinig mensen kennen, is een voorbeeld van iemand die in de vergetelheid leeft. … Een obscuur persoon of ding.
Hoe gebruik je het woord obscuur?
Onduidelijk in een zin ?
- De obscure schrijver was niet bekend in de literaire gemeenschap.
- Omdat de miljonair een verlegen man was, genoot hij ervan een obscuur leven op het platteland te leiden.
- De waarneming van vandaag is de eerste keer dat Dr. …
- Aangezien mijn man de voorkeur geeft aan een obscure levensstijl, communiceert hij helemaal niet via sociale media.