zelfstandig naamwoord, meervoud im·be·cil·i·ties. een instantie of een zwak punt; zwakheid; onvermogen. domheid; dwaasheid; absurditeit.
Hoe gebruik je imbeciliteit in een zin?
Ze was opgenomen met morele imbeciliteit: ze had een buitenechtelijk kind gekregen. Er waren mentale gebreken, en gevallen van imbeciliteit en slaperigheid. Is het imbeciliteit om zo'n suggestie te doen? Ik denk dat die uitspraak de hoogte of de diepte van imbeciliteit was.
Kan imbeciel als bijvoeglijk naamwoord worden gebruikt?
(niet langer in technisch gebruik; nu als beledigend beschouwd) een persoon van de tweede orde in een voormalige en afgedankte classificatie van mentale retardatie, boven het niveau van idiotie, met een mentale leeftijd van zeven of acht jaar en een intelligentie quotiënt van 25 tot 50.… adjectief. Informeel
Wat is een imbeciel voorbeeld?
Een heel dwaas of dom persoon. … De definitie van een imbeciel is iemand die dwaas is of niet erg slim. Een voorbeeld van een imbeciel is iemand die mensen slecht behandelt en domme dingen doet die nergens op slaan.
Is imbeciel een slecht woord?
De term imbeciel ging echter snel over in de volkstaal als een denigrerende term … Zinnen als "mentale retardatie", "mentally retarded" en "retarded" zijn ook onderhevig aan naar de eufemistische tredmolen: aanvankelijk gebruikt op een medische manier, kregen ze geleidelijk een denigrerende connotatie.
