13.15 Solifluction Solifluction (soms gelifluction genoemd in periglaciale omgevingen) is de langzame stroom van verzadigde bodem die naar beneden loopt, wat aangeeft dat er geen bevroren grond aanwezig is in de bewegende laag (Washburn, 1979). … Solifluction bereikt zijn maximale potentieel in de late lente en de zomermaanden wanneer dooi de bodem verzadigt.
Hoe stroomt de bodem in solifluction?
Solifluction vindt plaats tijdens de zomerdooi wanneer het water in de grond daar wordt vastgehouden door bevroren permafrost eronder Dit drassige slib beweegt naar beneden door de zwaartekracht, geholpen door bevriezing en dooicycli die de bovenkant van de grond vanaf de helling naar buiten duwen (het mechanisme van vorstdeining).
Waar vindt solifluction plaats?
Solifluction wordt meestal geassocieerd met periglaciale omgevingen van hoge breedtegraden en grote hoogten, in het bijzonder met permafrostterrein, en betreft neerwaartse beweging van seizoensgebonden niet-bevroren grond van de actieve laag.
Wat is solifluction in aardverschuiving?
Solifluction. Solifluction is een mengsel van kruip en stroming, die kenmerkende platen, terrassen en lobben van puin en keien vormt. Solifluction platen en lobben zijn te vinden op steilere hellingen waar het proces losgemaakte keien en bodem naar beneden heeft verplaatst.
In welke regio vond het solifluction-proces plaats?
Solifluction is een wijdverbreid fenomeen in de alpiene en subalpiene ecotonen van hoge berggebieden en in pool- en subpolaire gebieden (Matsuoka 2001. 2001.
