Apposition is een stijlfiguur van het schematype en ontstaat vaak wanneer de werkwoorden (met name de werkwoorden van zijn) in ondersteunende clausules worden geëlimineerd om kortere beschrijvende zinnen te produceren Dat maakt ze functioneren vaak als hyperbatons, of figuren van wanorde, omdat ze de stroom van een zin kunnen verstoren.
Kan een bijvoeglijk naamwoord een werkwoord zijn?
Je kunt de appopositief eruit halen en je hebt nog steeds een volledige zin. Relatieve clausules zijn niet hetzelfde als appositives, hoewel ze dezelfde informatie kunnen overbrengen. Relatieve clausules beginnen met een relatief voornaamwoord en hebben een werkwoord in de clausule. Appositives zijn eenvoudige zinnen, geen werkwoord
Moet een bijvoeglijk naamwoord een zelfstandig naamwoord zijn?
Een bijvoeglijk naamwoord is een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord - vaak met modifiers - geplaatst naast een ander zelfstandig naamwoord of voornaamwoord om het uit te leggen of te identificeren. … Een bijvoeglijke zin volgt meestal het woord dat het verklaart of identificeert, maar het kan er ook aan voorafgaan. Wassily Kandinsky, een gedurfde vernieuwer, staat bekend om zijn kleurrijke abstracte schilderijen.
Is appositie een bijvoeglijk naamwoord?
Een bijvoeglijk naamwoord is een traditionele grammaticale term voor een bijvoeglijk naamwoord (of een reeks bijvoeglijke naamwoorden) dat volgt op een zelfstandig naamwoord en, net als een niet-beperkend bijvoeglijk naamwoord, wordt weergegeven door komma's of streepjes. Appositive bijvoeglijke naamwoorden verschijnen vaak in paren of groepen van drie (tricolons).
Wat is een voorbeeld van een appositie?
In grammatica komt een appositie voor wanneer twee woorden of zinsdelen naast elkaar in een zin worden geplaatst, zodat de ene de andere beschrijft of definieert. Een voorbeeld is de zin " mijn hond Woofers," waarin "mijn hond" in appositie staat met de naam "Woofers. "