De naam komt van tetra (van het Grieks-'vier van iets') en akkoord (van het Grieks chordon-'snaar' of 'noot'). In de oude Griekse muziektheorie betekende tetrachord een segment van de grotere en minder perfecte systemen, begrensd door onbeweeglijke tonen(Grieks: ἑστῶτες); de tonen ertussen waren verplaatsbaar (Grieks: κινούμενοι).
Wie heeft het tetrachord uitgevonden?
Pythagoras (ca. 570 – ca. 500 v. Chr.), was bijvoorbeeld geïnteresseerd in hoe muziek werkte en hij was waarschijnlijk de eerste die de numerieke relaties tussen muziekintervallen (dat een octaaf bestaat uit een kwart en een vijfde). Plus, de Grieken bedachten het idee van een tetrachord – vier noten van een schaal.
Is een tetrachord een drieklank?
De vier tetrachords die in hoofdstuk 6 zijn onderzocht, waren allemaal voorbeelden van toegevoegde notentetrachords. Dat wil zeggen, elk tetrachord begon als een drieklank opgebouwd uit drie verschillende noten die bij een toonladder hoorden.
Hoe herken je een tetrachord?
Een tetrachord is een schaal van vier noten Een tetrachord is slechts vier noten. De meeste westerse toonladders hebben 8 tonen, dus een tetrachord kan worden gezien als een halve toonladder. Net zoals een interval een basisbouwsteen is in muziek, is een tetrachord een (grotere) bouwsteen van een toonladder. Twee tetrachords vormen samen een toonladder.
Is een toonladder hetzelfde als een tetrachord?
Een tetrachord is een groep van vier tonen binnen een bereik van 6 halve stappen (het interval van een tritonus). Tetrachords vormen een mini-schaal Tetrachords kunnen eigenlijk worden gezien als een HALVE toonladder. De meeste toonladders die jazzmuzikanten gewoonlijk gebruiken, bestaan uit twee tetrachords.
