In de filosofie, een aporia (Oudgrieks: ᾰ̓πορῐ́ᾱ, geromaniseerd: aporíā, lit. 'letterlijk: " lacing passage", ook: "impasse", "moeite in passage ", "puzzel"') is een raadsel of staat van verwarring. In retoriek is het een verklaring van twijfel, gemaakt voor retorische doeleinden en vaak geveinsd.
Hoe gebruik je aporie in een zin?
Brian Henry, een jongere dichter, deelt met Palmer een fascinatie voor negativiteit, afwezigheid en aporie. Boucher herha alt dit deconstructieve gebaar en besluit zijn video met een aporie die dient als een aansporing tot verdere ethisch-politieke waakzaamheid.
Wat is een voorbeeld van aporie?
Aporia is een retorisch apparaat waarin een spreker onzekerheid of twijfel uitdrukt - vaak voorgewende onzekerheid of twijfel - over iets, meestal als een manier om een punt te bewijzen. Een voorbeeld van aporie is het beroemde gedicht van Elizabeth Barrett Browning dat begint, Hoe hou ik van je?
Wie gebruikte de term aporie?
De woorden aporia en aporetic komen significant en vaak voor in de geschriften van de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004) en in de deconstructieve school van literaire en culturele theorie die zijn werk geïnspireerd. Afkomstig uit het Grieks, gaat aporie gepaard met twijfel, verbijstering en dat wat onbegaanbaar is.
Wat bedoel je met aporie in de context van deconstructie?
Aporia suggereert " een impasse", een knoop of een inherente tegenstrijdigheid gevonden in een tekst, een onoverkomelijke impasse, of "dubbele binding" van onverenigbare of tegenstrijdige betekenissen die zijn " onbeslist". …
