Seal olie brandde netjes, en werd gebruikt in lampen. Na 1803 werkten veel zeehondenjagers in Nieuw-Zeeland en op afgelegen eilanden in de Zuidelijke Oceaan. Ze hebben honderdduizenden zeehonden gedood.
Wat deden zeehondenjagers en walvisjagers?
Zeehondenjagers en walvisjagers
Zeehondenjagers maakten verschillende kaarten van de kustlijn, van schetskaarten tot details van ankerplaatsen Een Amerikaanse zeehondenjager, Owen Folger Smith, was de eerste die kaart Foveaux Strait, rond 1805. Zeehondenkappers ontdekten en brachten ook de subantarctische eilanden in kaart.
Wie waren de zeehondenjagers?
Wie waren de zeehondenjagers? De meeste verzegelingen in Nieuw-Zeeland werden georganiseerd door Sydney-bedrijven, bijna allemaal opgericht door ex-gevangenen zoals Simeon Lord. Een paar Amerikaanse kapiteins en schepen werden ingezet om beperkingen te vermijden die werden opgelegd door de Oost-Indische Compagnie, die het monopolie had op zeehondenjacht in het gebied.
Waarom kwamen de zeehondenjagers naar NZ?
Een Europese buitenpost
Deze Europese explosie trof voor het eerst Nieuw-Zeeland in het laatste decennium van de 18e eeuw toen zeehondenjagers en walvisjagers arriveerden in hun honderden die lokale hulpbronnen wilden exploiterenZe kwamen een Maori-wereld tegen. Het contact was regionaal van aard; veel Maori hadden geen contact met Europeanen.
Hebben Maori op zeehonden gejaagd?
In de eerste twee eeuwen van vestiging waren Māori vaker zeehondenjagers dan moa-jagers. Er zijn aanwijzingen voor uitgebreide zeehondenjacht in het uiterste noorden, Coromandel, Taranaki, Cook Strait, de kust van Canterbury en het zuiden van Waitaki tot Fiordland. In de 18e eeuw waren de zeehonden echter beperkt tot het uiterste zuiden.
