De essentie van het hexachord-systeem is dat elk hexachord slechts één halve toon tussen mi en fa bevat. Een reeks van zeven overlappende hexachords completeerde het gamma van formeel erkende muziektonen, een spanwijdte van twee en een kwart octaven, met de noten van de C majeur toonladder plus B♭.
Wat maakte een hexachord zacht?
Een melodie die een halve toon hoger dan la beweegt (namelijk van A naar de B♭ hierboven) vereiste het veranderen van de la in mi, zodat de vereiste B♭ fa wordt. Omdat B♭ werd genoemd naar de "zachte" of afgeronde letter B, werd het hexachord met deze noot erin het hexachordum molle (zacht hexachord) genoemd.
Hoe werkt de Guidonische hand?
De Guidoniaanse hand is een van zijn andere uitvindingen, het is een systeem waarbij elk deel van de hand een bepaalde noot wordt toegewezen, dus , door naar een deel van zijn hand te wijzen, een groep zangers zou weten welke noot werd aangegeven en de bijbehorende noot zingen.
Heeft hexachord intervallen?
In de eenvoudigste bewoordingen is een hexachord een set van zes noten die zijn gerangschikt om intervallen te vormen van twee hele tonen, een centrale halve toon en nog twee hele tonen We kunnen vertegenwoordigen deze opstelling als T-T-S-T-T, waarbij "T" staat voor een hele toon (Latijnse tonus), S voor een halve toon (semitonium).
Wat was het doel van de Guidonische hand?
In de middeleeuwse muziek was de Guidoniaanse hand een geheugenapparaat dat werd gebruikt om zangers te helpen bij het leren zingen. Een vorm van het apparaat is mogelijk gebruikt door Guido van Arezzo, een middeleeuwse muziektheoreticus die een aantal verhandelingen schreef, waaronder een die zangers instrueerde in sightreading.
