In de confucianistische, Chinese boeddhistische en taoïstische ethiek is kinderlijke vroomheid een deugd van respect voor de ouders, oudsten en voorouders.
Wat is kinderlijke vroomheid?
Xiao, of kinderlijke vroomheid, is een houding van respect voor ouders en voorouders in samenlevingen die zijn beïnvloed door het confucianistische denken. Kinderlijke vroomheid wordt voor een deel gedemonstreerd door dienstbaarheid aan de ouders.
Wie heeft kinderlijke vroomheid?
De Chinese filosoof Confucius (551-479 vGT) is het meest verantwoordelijk voor het maken van xiao tot een cruciaal onderdeel van de samenleving. Hij beschreef kindervroomheid en pleitte voor het belang ervan bij het creëren van een vreedzaam gezin en samenleving in zijn boek, "Xiao Jing", ook bekend als de "klassieker van Xiao" en geschreven in de 4e eeuw v. Chr.
Wat is kinderlijke vroomheid en wie heeft het gemaakt?
Kinderlijke vroomheid werd onderwezen door Confucius als onderdeel van een breed ideaal van zelfontplooiing (Chinees: 君子; pinyin: jūnzǐ) om een volmaakt mens te zijn. De moderne filosoof Hu Shih betoogde dat kinderlijke vroomheid alleen onder latere confucianisten een centrale rol kreeg in de confucianistische ideologie.
Wat deed kinderlijke vroomheid?
Kindervroomheid is de eer en het respect dat kinderen aan hun ouders, grootouders en oudere familieleden tonen … Kindervroomheid wordt in veel oosterse culturen gezien door onderwerping aan de wensen van ouders. Ze moeten de ouderen helpen door ze de laatste jaren van hun leven gelukkig en comfortabel te maken.
