verouderd.: het vermogen hebben om coagulatie te veroorzaken of de eigenschap van coagulatie hebben.
Wat wordt bedoeld met coagulatief?
v. co·ag·u·lat·ed, co·ag·u·lat·ing, co·ag·u·laten. v.tr. Om transformatie te veroorzaken van (een vloeistof of sol, bijvoorbeeld) in of als in een zachte, halfvaste of vaste massa. Om te stollen: Terwijl het afkoelde, begon de saus te stollen.
Wat is coagulatie in de wetenschappelijke definitie?
Coagulatie, in de fysiologie, het proces waarbij een bloedstolsel wordt gevormd. De vorming van een stolsel wordt vaak secundaire hemostase genoemd, omdat het de tweede fase vormt in het proces van het stoppen van bloedverlies uit een gescheurd bloedvat.
Wat is de beste definitie van coagulatie?
Definitie van 'coagulatie'
Coagulatie is het proces van het veranderen van een vloeistof in een gel of vast, bijvoorbeeld het proces dat resulteert in de vorming van een bloedstolsel. … Coagulatie omvat de vorming van een bloedstolsel, dat verder bloedverlies uit een wond voorkomt.
Wat is coagulatie met voorbeeld?
Coagulatie is de afbraak van een colloïde door de pH of ladingen in de oplossing te veranderen. Het maken van yoghurt is een voorbeeld van coagulatie waarbij deeltjes in het melkcolloïde uit de oplossing vallen als gevolg van een verandering in pH, en samenklonteren tot een groot coagulaat.