Grootmoedigheid is de bekronende deugd omdat het de deugden die Aristoteles presenteert in de Nicomachean Ethics uitbreidt “en niet ontstaat zonder hen” (NE 1124a 1 – 2). Grootmoedigheid zou daarom iedereen uitsluiten, behalve degenen die al de beste en beste zijn, en die zich niet schamen voor hun waardigheid.
Wat is grootmoedigheid als een deugd?
Grootmoedigheid (van het Latijnse magnanimitās, van magna "groot" + animus "ziel, geest") is de deugd van groot van geest en hart te zijn Het omvat gewoonlijk een weigering om kleinzielig te zijn, een bereidheid om gevaar onder ogen te zien en acties voor nobele doeleinden. De antithese is pusillanimity (Latijn: pusillanimitās).
Is grootmoedigheid een theologische deugd?
De diepe causale structuur van grootmoedigheid weerspiegelt daarom de hoop waarmee we op weg zijn naar het leven met God. Meer dan de andere morele deugden is grootmoedigheid een deelnemer aan theologische hoop, deelnemers aliquid a spe, zoals Thomas van Aquino zegt.
Wat betekent grootmoedigheid?
1: de kwaliteit van grootmoedigheid: verhevenheid van geest die iemand in staat stelt om problemen kalm te verdragen, gemeenheid en kleinzieligheid te verachten en een nobele vrijgevigheid te tonen. Hij had de grootmoedigheid om haar te vergeven voor liegen hem.
Wat is de deugd van de grootsheid van de ziel?
De grootsheid van de ziel in de orthologische zin wordt in zekere zin betrokken bij elke deugd, aangezien elke deugd de juiste mening over goed en kwaad binnen haar sfeer met zich meebrengt. De bijzondere deugd van de grootsheid van de ziel is betrokken bij eer, en de persoon met een grote ziel verdient de grootste eer.
