Scholieren accepteerden de heliocentrische visie over het algemeen niet totdat Isaac Newton in 1687 de wet van universele zwaartekracht formuleerde. Deze wet legde uit hoe de planeten door de zwaartekracht in een baan om de veel massievere zon zouden draaien en waarom de kleine manen rond Jupiter en de aarde om hun thuisplaneten draaiden.
Geloofde Newton in heliocentrisch of geocentrisch?
In 1687 sloeg Isaac Newton de laatste nagel aan de doodskist voor het aristotelische, geocentrische beeld van het heelal. Voortbouwend op de wetten van Kepler legde Newton uit waarom de planeten rond de zon bewogen en hij gaf de kracht die hen in toom hield een naam: zwaartekracht.
Hoe heeft Isaac Newton bijgedragen aan het heliocentrische model?
Dit nam effectief de laatste twijfel weg over de geldigheid van het heliocentrische model van de kosmos dat beweerde dat de zon (niet de aarde) in het centrum van het planetenstelsel was Zijn werk toonde ook aan dat de beweging van objecten op aarde en van hemellichamen kan worden beschreven door dezelfde principes.
Wie steunde het heliocentrische model van het universum?
Nicolaus Copernicus presenteerde in zijn De revolutionibus orbium coelestium ("Over de omwenteling van hemelse sferen", voor het eerst gedrukt in 1543 in Neurenberg), een bespreking van een heliocentrisch model van de universum op vrijwel dezelfde manier als Ptolemaeus in de 2e eeuw zijn geocentrische model had gepresenteerd in zijn Almagest.
Wie verwierp het heliocentrische model?
Copernicus werd eigenlijk gerespecteerd als een canon en beschouwd als een gerenommeerd astronoom. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, accepteerde de kerk de heliocentrische theorie van Copernicus voordat een golf van protestantse oppositie de kerk ertoe bracht Copernicaanse opvattingen in de 17e eeuw te verbieden.
