Aangeleerde hulpeloosheid treedt op wanneer mensen of dieren zich hulpeloos voelen om negatieve situaties te vermijden Martin Seligman observeerde voor het eerst aangeleerde hulpeloosheid toen hij experimenten deed met honden. Hij merkte op dat de honden niet probeerden te ontsnappen aan de schokken als ze waren geconditioneerd om te geloven dat ze niet konden ontsnappen.
Wat is Seligmans theorie van aangeleerde hulpeloosheid?
Aangeleerde hulpeloosheid, het niet kunnen ontsnappen aan een schok veroorzaakt door oncontroleerbare aversieve gebeurtenissen, werd een halve eeuw geleden ontdekt. Seligman en Maier (1967) theoretiseerden dat dieren leerden dat uitkomsten onafhankelijk waren van hun reacties - dat niets wat ze deden ertoe deed - en dat dit leren het proberen te ontsnappen ondermijnde
Wat beschrijft aangeleerde hulpeloosheid?
Aangeleerde hulpeloosheid, in de psychologie, een mentale toestand waarin een organisme dat gedwongen wordt om aversieve stimuli te verdragen, of stimuli die pijnlijk of anderszins onaangenaam zijn, niet in staat of niet bereid is om latere ontmoetingen met die stimuli te vermijden, zelfs als ze “ontsnapbaar” zijn, vermoedelijk omdat het heeft geleerd dat het niet …
Wat is aangeleerde hulpeloosheid, verklaar Seligmans elementen van aangeleerde hulpeloosheid?
Aangeleerde hulpeloosheid is een gedragspatroon met een onaangepaste reactie die wordt gekenmerkt door het vermijden van uitdagingen, negatief affect en het instorten van probleemoplossende strategieën wanneer zich obstakels voordoen. Er zijn drie componenten nodig om aangeleerde hulpeloosheid aanwezig te laten zijn: contingentie, cognitie en gedrag
Wat is een voorbeeld van aangeleerde hulpeloosheid?
Aangeleerde hulpeloosheid treedt op wanneer een persoon voortdurend wordt geconfronteerd met een negatieve, onbeheersbare situatie en stopt met proberen zijn omstandigheden te veranderen, zelfs als hij daartoe in staat is. een roker kan bijvoorbeeld herhaaldelijk proberen te stoppen.