het toe-eigenen of in bezit nemen van iets, vaak zonder toestemming of toestemming.
Wat betekent toe-eigening?
Engelse taalleerders Definitie van toe-eigening
: de handeling van het verkrijgen of sparen van geld voor een specifiek gebruik of doel: de handeling van het nemen of gebruiken van iets speciaal in een manier die onwettig, oneerlijk, enz. is: een hoeveelheid geld die door een overheid wordt gebruikt of verstrekt voor een specifiek doel.
Wat is het tegenovergestelde woord van toe-eigening?
Tegenovergestelde van een som geld toegewezen, vooral formeel of officieel. ontkenning. nadeel. weigering. afwijzing.
Waar komt het woord toe-eigening vandaan?
late 14c., "het nemen van (iets) als privé-eigendom", van Late Latin appropriationem (nominative appropriatio) "a making one's own", zelfstandig naamwoord van actie van voltooid deelwoord stam van appropriare "zich eigen maken", van het Latijnse ad "to" (zie ad-) + propriare "nemen als zijn eigen", van proprius "eigen" (zie juiste).
Wat is de beste definitie van toe-eigening?
zelfstandig naamwoord. het toe-eigenen of in bezit nemen van iets, vaak zonder toestemming of toestemming. alles dat is toegeëigend voor een speciaal doel, met name geld. een handeling van een wetgever die toestemming geeft om geld uit de schatkist te betalen voor een bepaald gebruik.
