Aronskelken, tridax (onderdeel van de madeliefjesfamilie) en sommige orchideeën zijn zelfbestuivende bloemen. Dadels, vlierbes en buffelbes zijn zelfbestuivende bloeiende bomen. Er zijn nogal wat groenten die zichzelf bestuiven, zoals tomaten, okra, erwten, peultjes, sojabonen en limabonen.
Wat zijn de voorbeelden van zelfbestuivende planten?
Voorbeelden van zelfbestuivende planten zijn tarwe, gerst, haver, rijst, tomaten, aardappelen, abrikozen en perziken. Veel planten die in staat zijn tot zelfbestuiving, kunnen ook kruisbestoven worden.
Kunnen bloemen zichzelf bestuiven?
Zelfbestuiving vindt plaats in bloemen waar de meeldraden en het vruchtblad tegelijkertijd rijpen en zo zijn geplaatst dat het stuifmeel op het stigma van de bloem kan landen. Deze methode van bestuiving vereist geen investering van de plant om nectar en stuifmeel te leveren als voedsel voor bestuivers.
Hoe weet je of een bloem zichzelf kan bestuiven?
Zelfbestuiving (autogamie) vindt plaats wanneer stuifmeel gevormd door de meeldraad, of mannelijke structuur van de bloem, rijpt op het juiste moment voor het stigma bovenop de stamper, of vrouwelijke structuur, om het te ontvangen. Dit gebeurt ofwel binnen perfecte bloemen of tussen andere perfecte bloemen op dezelfde plant.
Kunnen planten met volledige bloemen zichzelf bestuiven?
Zelfbestuivende planten hebben complete bloemen (d.w.z. zowel meeldraad als stamper in dezelfde bloei) en brengen stuifmeel gemakkelijk over van de meeldraad naar de stamper, zelfs bij de zachtste bries. Bestuivers die deze bloemen bezoeken, vergemakkelijken de bestuiving en kunnen de opbrengst per plant verbeteren.
