De term "casuïstiek" verwijst beschrijvend naar een redeneermethode voor het oplossen van . verbijstering over moeilijke zaken die zich voordoen in morele en juridische contexten. De voorwaarde. komt van het Latijnse "casus", wat gelegenheid, gebeurtenis of geval betekent. Het brandpunt.
Wat betekent casuïstiek?
1: een oplossing van specifieke gevallen van geweten, plicht of gedrag door interpretatie van ethische principes of religieuze doctrine. 2: misleidend argument: rationalisatie.
Wat is casuïstiektheorie?
Casuistry (/ˈkæzjuɪstri/ KAZ-yoo-is-tree) is een redeneerproces dat morele problemen probeert op te lossen door theoretische regels uit een bepaald geval te extraheren of uit te breiden, en het opnieuw toepassen van die regels op nieuwe instanties. Deze methode komt voor in de toegepaste ethiek en jurisprudentie.
Wat is het belangrijkste kenmerk van casuïstiek?
Casuistry gebruikt typisch algemene principes om analoog te redeneren vanduidelijke gevallen, paradigma's genaamd, tot vervelende gevallen. Gelijkaardige gevallen worden gelijk behandeld. Op deze manier lijkt casuïstiek op juridische redenering. Casuïstiek kan ook gezaghebbende geschriften gebruiken die relevant zijn voor een bepaald geval.
Wat is de connotatieve betekenis van casuïstiek?
zelfstandig naamwoord, meervoud cas·u·ist·ries. misleidende, bedrieglijke of oversubtiele redeneringen, vooral in kwesties van moraliteit; bedrieglijke of oneerlijke toepassing van algemene principes; sofisterij.
