Een terugtitratie wordt gebruikt wanneer de molaire concentratie van een overmaat reactant bekend is, maar de noodzaak bestaat om de sterkte of concentratie van een analyt te bepalen. Terugtitratie wordt meestal toegepast bij zuur-base-titraties: wanneer het zuur of (vaker) de base een onoplosbaar zout is (bijv. calciumcarbonaat)
Waarom gebruiken we terugtitratie?
Een terugtitratie is handig als het eindpunt van de omgekeerde titratie gemakkelijker te identificeren is dan het eindpunt van de normale titratie, zoals bij precipitatiereacties. Terugtitraties zijn ook nuttig als de reactie tussen de analyt en de titrant erg traag is, of wanneer de analyt zich in een niet-oplosbare vaste stof bevindt.
In welke gevallen wordt de terugtitratie gebruikt?
Terugtitraties worden voornamelijk gebruikt in de volgende gevallen:
- als de analyt vluchtig is (bijv. NH3) of een onoplosbaar zout (bijv. Li2CO 3)
- als de reactie tussen analyt A en titrant T te traag is voor een praktische directe titratie.
Wat is het voorbeeld van terugtitratie?
Terugtitratie werkt op de volgende manier (met een voorbeeld): 1: De stof of oplossing van onbekende concentratie (4 g verontreinigd krijt, CaCO3) wordt gemaakt om te reageren met bekend volume en concentratie intermediaire reactantoplossing(200 ml, 0,5 N HCl). De reactie gaat voorbij het equivalentiepunt.
Waarom wordt EDTA gebruikt bij terugtitratie?
Terugtitratie: een bekende overmaat standaardoplossing EDTA wordt toegevoegd aan de oplossing die de analyt bevat. … Deze procedure is handig voor het bepalen van kationen die stabiele complexen vormen met EDTA en waarvoor geen effectieve indicator is.
